Արփի Կարապետյան. «Դիտորդի դերը երբեք ինձ հոգեհարազատ չի եղել»

Մեր զրուցակիցն է  «Լուսավոր  Հայաստան» կուսակցության  համամասնական ցուցակի 17-րդ  հորիզոնականում ներկայացված Արփի Կարապետյանը,ով նաև  ռեյտինգային ընտրակարգով  առաջադրվել է  Երևանի թիվ 4 ընտրատարածքում՝ Կենտրոն, Նորք- Մարաշ,Նուբարաշեն Էրեբունի համայքներում:

Կասկադ Քնսալթինգ» ՓԲԸ՝ -ի  գլխավոր տնօրեն Արփի Կարապետյանին քաղաքական դաշտում չեն ճանաչում,նրան գիտեն ավելի շատ տնտեսական ու բիզնես ոլորտի ներկայացուցիչները: Ասում է , գալիս է մի դաշտ որտեղ  հիմա հնարավորություն կա ինչ որ բան փոխելու ու երկիրը այս դժվար  վիճակից դուրս բերելու համար…

-Մասնագիտությամբ հոգեբան եմ, աշխատել եմ տարբեր բնավորության տեր մարդկանց հետ,  փորձել եմ  օգնել այդ մարդկանց վերհանել իրենց իսկ  պոտենցիալը, ուժը: Փորձել եմ ցույց տալ այն ուղին,  որտեղ նրանք կարող են հաջողության հասնել:Արդեն 22 տարեկանում ղեկավարել եմ  մարդկային ռեսուրսների  կառավարման  կենտրոնը:  Հոգեբանության հետ զուգահեռ անցում եմ    կատարել բիզնես ոլորտ, բայց այստեղ էլ  շեշտը եղել են  մարդկային հարաբերությունները – կանոնակարգել  եմ գործատու- աշխատող հարաբերություները, իսկ վերջին տարիններին զուգահեռ նաև  կրթական ոլորտում եմ բարեփոխումներ իրականացրել: Հիմա անկեղծ ասած դժվարանում եմ ասել թե՞ որ   ոլորտում եմ ինձ առավել լավ զգում,քանի որ բոլոր տեղերում էլ  ես աշխատել եմ ինչ որ բան փոխել դեպի լավը:

– Եթե առաջնորդվենք  նույն այդ տրամաբանությամբ,ապա  քաղաքականությունում էլ պատրաստվում ինչ-որ բան փոխել …

  – Առաջին անգամ եմ   մտնում քաղաքականություն և հիմա փորձում  եմ  «լողալ սովորել»:   Անկեղծ ասած, ժամանակին  չկար  այն քաղաքական դաշտը,  որտեղ կարող էիր   քեզ դրսևորել և քո գիտելիքները փոխանցել կամ էլ նոր մշակույթ բերել  դաշտ: Ստացվեց  այնպես, որ առաջարկ ստացա « Լուսավոր   Հայաստան»  կուսակցությունից  ու քանի որ մեր հայացքները  համընկնում էին, սիրո համաձայնեցի ընգրկվել կուսակցության   համամասնական ցուցակում: Նաև գտնում եմ, որ  գնում  եմ մի մարմին,  որտեղ պետք են տարբեր ոլորտի փորձագետներ, իսկ ես ունեմ  փորձագիտական հմտություններ:  Այն ինչ փորձում ես  անել ներքևից, շատ դանդաղ է ստացվում, հիմա   հնարավորություն կա անելու վերևից, որը   ավելի Էֆեկտիվ կլինի: Բայց բոլոր դեպքերում, ԱԺ-ում աշխատանքը պետք է խմբակային ու թիմային լինի, փոխլրացման մթնոլորտում:

-Աշխատելով բիզնես ոլորտում երևի թե  շատ լավ գիտեք ոլորտի բացերը:  Եթե հայտնվեք խորհրդարանում օրենսդրական ի՞նչ նախաձեռնություններով եք հանդես գալու:

-Մեզ մոտ աշխատանքային հարաբերությունների դաշտը  լավ կանոնակարգված չէ: Պետք է արագ ու էֆեկտիվ  փոփոխություններ  իրականցնել: Աշխատանքային օրենսգիրքը պետք է  ազատականացվի, գործատու  -աշխատող հարաբերությունները  պետք է լինեն առողջ: Այսօր  բյուրոկրատիզմը մեծ տոկոս է կազմում, քանի որ շատ դրույթներ ստիպում են գործատուին ,որ նա գնա մանիպուլիացիաների: Պետք  է ուժեղացնել արհմիությունները: Ստվերից պետք է  բիզնեսից դուրս գա: Իսկ վերջին 25 տարիներին աշխատելով տարբեր կազմակերպությունների հետ՝ կարող եմ փաստել, որ մենք ունենք խտրականություն կանանց նկատմամբ՝ սկսած աշխատանքի ընդունման գործընթացից, երբ  մասնագիտական որակները մի կողմ դնելով միայն բարետես կանանց են ցանկանում աշխատանքի ընդունել: Աշխատանքային օրենսդրությունը պիտի բարեփոխվի: Բարեփոխումների անհրաժեշտությունը տեսնում եմ նաև  կրթության ոլորտում:  

– Քաղաքականությունը նյարդեր ու համբերություն է պահանջում: Դուք պատրաստ ե՞ք դրան,առավել ևս որ մեր հասարակությունը կին գործչի նկատմամբ ավելի պահանջկոտ  է ու չներող:

-Իհարկե: Ես այն երջանիկներից եմ,որ երբևէ ընտանիքում չի զգացել գենդերային խտրականություն, ամուսինս,  ծնողներս շատ լավ ընդունեցին իմ առաջադրվելու մասին  որոշումը: Խոստովանեմ  եղավ մի պահ,  որ ես մտածում էի,գնա՞մ թե չգնա՞մ,սակայն ամուսինս ասաց. «Անպայման պետք է գնաս, քանի որ դա հաջորդ քայլն է,  որ դու պետք է անես: Ու եթե քո նման մարդիկ շատ լինեն,ապա ինչ որ բան կփոխվի այս երկրում:» Ամուսինս նախ և առաջ իմ մտերիմ ընկերն է, իսկ մտերիմ ընկերների խոսքը մենք միշտ կարևորում ու ընդունում ենք:

-Իսկ ի՞նչը  կփոխեիք քաղաքական դաշտում …

– Քաղաքացիական բոլոր  գործընթացներին  մասնակցել եմ, քանի  որ  դիտորդի դերը երբեք ինձ հոգեհարազատ չի եղել: Եթե պետք է գնալ հրապարակ, քայլեր արել,ապա արել եմ: Քայլեր կատարել եմ  նաև երբ սկսվեց արցախյան շարժումը: Իսկ այն ինչ որ ես չեմ ցանկանում տեսնել քաղաքական դաշտում, այն, ինչի  համար գնում եմ  «Լուսավոր Հայաստան»-ի հետ ՝ դա տարակարծության մթնոլորտի անհրաժեշտությունն է ԱԺ –ում: Այն համակարգը որտեղ գոյություն չունի տեսակետների կոնֆլիկտ,  այդ համակարգը իրականում կարելի համարել մահացած,պետք է լինի  տեսակետների ու գաղափարների բախում: Բախման  հետևանքուվ  կծնվի այն ճիշտ բանաձևը, որը կբերի ճիշտ արդյունքի:

– Ձեզ համար կարևո՞ր էր թե համամասնական ցուցակում՝  որ համարի ներքո եք: Ու արդյո՞ք ռիսկային չէր առաջադրվել Երևանի հենց թիվ 4 ընտրատարածքում:

-Ինձ համար ավելի շատ կարևոր էր  ներկայացված լինելու, մասնակցելու  հանգամանքը:  Իսկ  ցուցակում համարը  կարևոր չէ ,քանի որ ընտրողը ժողովուրդն է, իսկ ռեյտինգային ընտրակարգով նա  ունի  այդ հնարավորությունը: Ես մտել  եմ գործընթացի մեջ որպես մասնագետ, ով  ունի փորձառություն և ցանկություն ինչ որ բաներ փոխել  է իր ոլորտում: Ինձ հետաքրքիր է ինքը գործընթացը , ու եթե շատերը նյարդայնանում են   այդ գործընթացից,  ես  հաճույք եմ ստանում: Միաժամանակ չեմ կասկածում, որ «Լուսավոր   Հայաստանը» կլինի առաջնային շարքերում: Իսկ թիվ 4  ընտրատարածքում եմ առաջադրվել, քանի որ շատ հետաքրքիր ընտանեկան պատմություն կա կապված ու շատ հարազատ համայքն է: Նուբարաշեն ու Արաբկիր համայքը  կառուցել է իմ մեծ պապը՝ Հայկազ Կարագոզյանը: Անկեղծ ասած ես ռիսկերը հաշվի չեմ առել:  Ինձ  ընտրողները  կլինեն   մարդիկ,  ովքեր ճանաչում են  ինձ, գիտեն ինչ եմ արել ու ինչ կարող եմ անել: Իհարկե   10  օրը  շատ  քիչ է,  որ ինձ ճանաչեն, բայց  չեմ էլ  կարող ասել, որ մինչ այդ ինձ չեն ճանաչել: Այդ ընտրատարածքում  կան մարդիկ, որոնց հետ ես ճանապարհ եմ անցել, ովքեր գիտեն, որ կարող եմ  փոփոխություններ անել …

Արմինե Գևորգյան