«Միշտ պաշտպանել է ամուսնուն՝ հանուն ընտանիքի»…

Մեկ շաբաթ է անցել օգոստոսի 6-ին  Արմավիրի մարզի Մուսալեռ գյուղում տեղի ունեցած ոճրագործությունից,  բայց  ուշքի գալ չեմ կարողանում: Այդ չարաբաստիկ օրը  ամուսնու   դանակի ութ դաժան հարվածներից սպանվեց երկու երեխաների  մայր՝  36-ամյա Լուսինե Դավթյանը: Ճանաչում էի իրեն, օրինակելի մայր էր,  բարի, ազնիվ, խեղճ  ապրող երիտասարդ մի կին: Ամեն ինչ անում էր , ամուր պահելու  իր ընտանիքը, թեպետ  հարբեցող ու անգործ նրա  ամուսինը գրեթե ամեն օր անխնա ծեծում էր կնոջը՝  16- ամյա դստեր և 5- ամյա որդու  ներկայությամբ: 

Դաս եմ տվել դստերը ,  մայրը միշտ հետեվողական ու  ուշադիր է եղել երեխաների դաստիարակության գործում, չնայած ապրել են շատ վատ պայմաններում՝ վագոն դոմիկում, իսկ ամուսինը ՝ ՝ 37-ամյա Արսեն Ա.-ն  հարբեցողությամբ էր զբաղվում: Այդ օրը հերթական կռիվներից հոգնած խեղճ կինը համարձակվել էր ասել, որ այլևս հնարավոր չէ էդպես ապրել, պիտի բաժանվեն: Ամուսինը հարբած  վիճակում ծեծի է ենթարկել, երեխաների հետ փախել է տեքոր տուն՝  խնդրելով օգնություն: Սակայն   ամուսինը նրա հետևից հասել է և  զավակների ներկայությամբ խոհանոցային դանակով  հարվածներ հասցնելով  սպանել է կնոջը:

Լուսինեն  մահացելե Վաղարշապատի հիվանդանոցում, մինչ այդ  պատմելով ամուսնու կատարած դաժանության մասին: Ըստ իրավապահների պարզվում է,  որ շատ հաճախ են ահազանգ ստացել այս ընտանիքի համար, բայց ամեն անգամ կինը փորձել է պաշտպանել ամուսնուն՝ ելնելով պատվախնդրությունից: Ուզում էր պահպանել ընտանիքը: Արդյունքում ընտանիքը  խորտակվեց, և  ինչ պիտի լինի երեխաների վիճակը, ինչպես են ապրելու այդ ցավով, ոչ ոք ասել չի կարող…

Փախուստի դիմած ոճրագործին ձերբակալեցին մի քանի օր անց ՝  կեսգիշերին իր իսկ վագոն տնակում սուրճ խմելիս…

Հավելեմ,  որ Մուսալեռում արդեն որերրորդ սպանությունն Է կատարվում և զոհերը կանայք են… Որոշեցի պատմել այս դեպքի մասին, որպեսզի նման բան այլևս  չկրկնվի: Զարմանալի է, բայց փաստ է ՝   ընտանեկան բռնության օրենքի մերժումը չնչին ուշադրության անգամ չարժանացավ ոչ մի կուսակցության, ընդդիմություն ներկայացնող ժողովրդական շարժումների կամ ակտիվիստների կողմից:  Գուցե նրանց թվում է, որ մեզանում  ընտանեկան բռնություն գոյություն չունի՞: Իսկ այն, որ կնոջը  կարելի է անպատիժ կերպով անպատվել, խեղդել, ստորացնել, տանջել, ծեծել, և ինչու ոչ` երբեմն էլ սպանելով ինքնասպանության շոու բեմադրել –  այս ամենը ներքին ընտանեկան գործ է, էսօր կկռվեն, վաղը կհաշտվեն… Մինչդեռ  ինչ- որ մեկի համար այդ վաղը կարող է  երբեք չգալ…

Անգին Արշակյան

«Օգնեք ինձ, ես չգիտեմ` կարո՞ղ եմ արդյոք դիմանալ մինչև վաղը»

Ընտանեկան բռնության դեմ այս տեսահոլովակը նկարահանվել է Սերբիայում:  Վերնագիրն է` «Օրական մի նկար իմ կյանքի ամենասարսափելի տարվա ընթացքում»: Տեսագրության վերջում աղջկա ձեռքի ցուցանակին գրված է` «Օգնեք ինձ, ես չգիտեմ` կարո՞ղ եմ արդյոք դիմանալ մինչև վաղը»:

Հ.Գ. Հայաստանում ընտանեկան բռնությունը որպես առանձին հանցագործություն քրեականացված չէ, սակայն կա ՀՀ Աշխատանքի և Սոցիալական Հարցերի նախարարության կողմից մշակված համապատասխան օրենքի նախագիծ, որը մերժվել է ՀՀ կառավարության կողմից 2013 թ. հունվարին: