Նրա «ամերիկյան երազանքը» կատարյալ կդառնա, երբ իրականանա նաև Հայաստանում …
Մետաղների, քարերի ու ապակիների, բազմագույն ու տարաբնույթ նյութերի համադրություններից վզնոցներ, ապարանջաններ, ականջօղեր, մատանիներ, որոնցից յուրաքանչյուրը նախորդի լրացումն է ու բացահայտում է դիզայներ Եվա Ադալյանի ներաշխարհն ու հոգու պոռթկումները… Տեսնելով Գաֆեսճյան կենտրոնում նրա բացառապես ձեռքով պատրաստված աշխատանքները հասկացա՝ Եվայի ստեղծածը պարզապես զարդ անվանելը շատ հասարակ ու պարզ կլիներ: Դրանցից յուրաքանչյուրը իրենց լուծումներով, գունային ներդաշնակությամբ սիրով ու ջերմությմաբ լի գլուխգործոցներ են, որոնք առավելապես ընկալվոմ են որպես արվեստի գործեր:
Ծանոթանալով նրա հետ համացանցում իմացա, որ այսօր Եվա Ադալյանն ապրում է ԱՄՆ-ում` Գլենդել քաղաքում: Տարիներ առաջ օվկիանոսից այն կողմ էր մեկնել բոլորովին այլ երազանքով: Երազում էր դերասանուհին դառնալ, սակայն գեղեցիկ ու յուրահատուկ զարդերի հանդեպ հետաքրքրությունը նրան բոլորովին այլ աշխարհ տեղափոխեց: Դերասանական կարիերայի փոխարեն Եվան նախընտրեց զարդերի ձևավորողի մասնագիտությունը: Կատակով նշում է, որ այն իր ստանձնած դերերից ամենավերջինն ու թերևս ամենասիրելին է:
Եվայի «հոլիվուդյան ավարտով» պատմությունը սկիզբ առավ, երբ Հայաստանից բերված փայտե նրա ապարանջանը կոտրվեց: Նա կոտրվածը նորոգելու որոշում է կայացնում և արդյունքում ապարանջան վերածվում է շղթայի, իսկ մի քանի օր անց Եվայի սեղանին են հայտնվում ընկերուհիների կոտրված զարդերը` խնդրանքով դրանք նորոգել կամ դրանցից նորը պատրաստել:
2002-ին Եվան աշխատում էր ճարտարապետական մի գրասենյակում` որպես ինտերյեր ձևավորող: Արվեստագետի աչքից չեն վրիպում գրասենյակ բերված լամինատի կտորները:
«Սրանցից կարելի է վզնոցներ պատրաստել»,- մտածում է նա և անցնում գործի: Լամինատե կտորները գունավոր քարերի համադրությամբ վերածվում են կոլաժների: Արդյունքում Եվան պատրաստում է շուրջ երկու հարյուր տարբեր չափերի վզնոցներ: Որոշ ժամանակ անց Եվան հասկանում է` իր առաքելությունը ոչ թե գրասենյակային աշխատանքն է, այլ զարդերի ձևավորումը:
Ամերիկյան շուկայում Եվայի զարդերն առանձնանում են իրենց յուրահատկությամբ: դրանք համարձակ են, բազմաժանր ու ինքնատիպ: Դրանք ամենատարբեր նախասիրությունների, ճաշակի և տարիքի տեր կանանց համար են: Եվայի խոսքերով՝ նրանք այն մարդկանց համար են, որոնք սիրում են կրել ստանդարտից դուրս զարդեր՝ չցանկանալով նմանվել ուրիշներին:
Եվան խոստովանում է, որ երբեք նախապես չի նկարում: Նոր զարդի գաղափարը հանկարծակի է ծագում: Զարդերից շատերը բրոնզից և պղնձից են: Նախընտրում է տարբեր գույների քարերը, սակայն ամենասիրելին դեղին գույնն է: Վերջին շրջանում հավաքածուներոմ առանձնանում են նաև հախճապակուց զարդերը: Դիզայների մեկնաբանությամբ` նրանք առանձնահատուկ էներեգետիկ դաշտ ունեն:
Կատարելության ձգտող արվեստագերը խոստովանում է, որ դժվարություններից չի վախենում, նախապատվությունը տալիս է առավել բարդ կառուցվածքով զարդերին: Ասում է` հաճախ զարդը կատարելագործելու նպատակով օրերով մի քանի շարքեր խառնում է իրար, կարճացնում, երկարացնում, ամրացնում: Արդյունքը` գեղարվեստական նոր ստեղծագործությունն է, որն իր ուրույն տեղն է գտնում, ոչ միայն Եվայի հավաքածուներում այլև հաճախորդի զարդատուփում:
Եվայի զարդերը նախընտրում են ոչ միայն հայերը, այլև օտարները: Արվեստագետից կամաց-կամաց դառնում է բիզնես լեդի: Նրա աշխատանքները մեծ պահանջարկ ունեն տարին մի քանի անգամ անցկացվող նորաձևության հայտնի շոուներում, վաճառվում են ամերիկայի հայտնի խանութներում:
Արդեն երկու տարի Եվայի զարդերով հիանալու և դրանք ձեռք բերելու հնարավորություն ունենք նաև մենք`հայաստանցիներս: Նրա զարդերը վաճառվում են Գաֆեսճյան կենտրոնում և Աղաքսակ խանութում:
Ստեղծագործական ամենաօրյա աշխատանքին զուգահեռ բիզնես լեդին այսօր մտորում է մասսայական արտադրության մասին, բնականաբար այդ ժամանակ զարդերի նմուշներն առավելապես դասական ոճին կհամապատասխանեն: Իսկ հայրենիքի հետ կապված ամենամեծ երազանքներից է՝ Երևանում , Թումանյան-Աբովյան փողոցի անկյունում խանութ ունենալն է:
ՀԱՍՄԻԿ ՀԱՐՈՒԹՅՈՒՆՅԱՆ
Դիտումների քանակը` 6121